แรงเงา 2
ตอนที่ 8
สีหน้าและแววตาน่าสงสารจนวีกิจกับสร้อยคำใจอ่อนยวบ ต่างจากมุนินทร์ที่คิดว่าเด็กสาวมัดมือชกพวกตน
“กล้ามากนะที่พูดแบบนี้...อ้อ...ถ้าไม่ยอมจะหนีเหมือนอย่างที่ทำเมื่อคืนใช่ไหม แล้วรู้ไหมผลมันออกมาเป็นยังไง ถ้าเธอถูกจับหรือสร้างคดีอะไรเข้าคนที่เดือดร้อนคือฉันกับคุณกิจเพราะเราเป็นผู้ปกครองเธอ เราต้องตามล้างตามเช็ดสิ่งที่เธอทำ ฉันคิดผิดแท้ๆเลยที่รับเธอมาอยู่ด้วย”
ทัยร้องไห้โฮ วีกิจพยายามห้ามแต่กลับทำให้มุนินทร์ยิ่งหัวเสีย
“ทำไมคะคุณกิจ จะปกป้องเด็กงั้นเหรอ”
“ใช่...เพราะคุณทำเกินกว่าเหตุแล้ว คุณศรุต
ก็บอกว่าให้เราดูแลต่อเพราะเด็กกำลังจะหายป่วยคุณไม่ได้ยินรึไง”
“ได้ยินค่ะ...แล้วคุณก็คงได้ยินที่ฉันพูดใช่ไหมว่าเด็กอาจไม่ได้ป่วย ไม่ได้ลืมความจำ แต่แกล้งทำเป็นลืม”
มุนินทร์อารมณ์ขึ้นแล้ว หันไปคาดคั้นเด็กสาวในอุปการะเสียงเข้ม
“บอกความจริงมาทัย...เธอแกล้งทำทั้งหมดใช่ไหม เธอวางแผนจะอยู่ที่นี่ถาวร สร้างเรื่องว่าถูกทำร้าย ทำเป็น น่าสงสารแล้ววางแผนยั่วยวนคุณกิจไปด้วย พูดความจริงมา ...ฉันดูออกนะว่าเธอเสแสร้งทุกอย่าง...พูดความจริงมา!”
วีกิจเห็นเรื่องไปกันใหญ่โพล่งลั่นใส่ภรรยา
“คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอนิน...เด็กแค่ขอร้องจะอยู่กับเราคุณก็ตีความไปใหญ่โตว่าเด็กเสแสร้ง”
“ฉันไม่ตีความ ไม่ได้คิดไปเอง คุณกำลังโดนเด็กผู้หญิงคนนี้หลอก ไม่รู้ล่ะ...หลังเรากลับจากลอนดอนเด็กต้องไปอยู่บ้านสงเคราะห์ทันที!”
มุนินทร์สวนอย่างไม่ยอมแพ้ วีกิจเหลืออดมากประกาศกร้าว
“ผมตัดสินใจแล้ว ผมไม่ไปลอนดอนกับคุณ”
ไม่ใช่แค่มุนินทร์ที่ตะลึง สร้อยคำก็พลอยอึ้ง
วีกิจเห็นดังนั้นก็อธิบายแม่กับภรรยา
“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ผมจะส่งทัยไปอยู่บ้านสงเคราะห์เองแล้วจะคอยดูแลจนกว่าทัยจะคุ้นกับบ้านใหม่”
“ไม่ได้นะคุณกิจ เราวางแผนกันไว้แล้วว่าเราจะไปฮันนีมูน”
“ไม่มีฮันนีมูนอะไรทั้งนั้นถ้าเรายังขัดแย้งกันทุกเรื่องแบบนี้”
“ทำไมมันเป็นแบบนี้”
“มันต้องเป็นแบบนี้เพราะคุณ...ทุกอย่างมันมาจากคุณ!”
ooooooo
สร้อยคำอยากช่วยแก้ปัญหาให้วีกิจกับมุนินทร์จึงเสนอตัวรับทัยไปอยู่ที่บ้านตัวเอง วีกิจจะได้หมดห่วงไปฮันนีมูนกับมุนินทร์ที่อังกฤษ แต่วีกิจปฏิเสธและผลุนผลันออกจากบ้าน
มุนินทร์เสียใจมาก บากหน้าไปปรึกษาศรุตที่เชื่อว่าวีกิจต้องกลับมาหาเธอตามคำสัญญาในวันแต่งงาน
“พูดจริงๆนะครับ...ผมไม่เคยเห็นสามีคนไหนเทิดทูนภรรยาเท่าเขา อีกเหตุผลที่ผมยืนยันว่าเขาต้องกลับมาปรับความเข้าใจกับคุณแน่ๆคือคำสาบานในวันแต่งงานของคุณสองคนไงครับ...รักของเราไม่มีวันหมดอายุ”
สีหน้ามุนินทร์ดีขึ้นเมื่อคิดถึงคำสัญญาของสามี
